رویکرد های تدریس : متد گرامر – ترنزلیشن
در بحبوحه ی رویکرد ارتباطی در یادگیری زبان در دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ در بعضی از جاها متد گرامر ترنزلیشن به اصطلاح متدی از مد افتاده شده بود. دلایل زیادی برای این اتفاق وجود داشت اما اساسا این احساس به وجود آمد که خود ترجمه بیشتر تمرینی آکادمیک به حساب میاید تا اینکه تمرینی باشد که به دانشجویان کمک کند تا از زبان استفاده کنند. تمرکز بسیار روی گرامر برای این بود که دانشجویان راجع به زبان مقصد بیاموزند تا اینکه آنرا یاد بگیرند.
مانند بسیاری دیگر از متد ها و رویکرد ها، با جملات گذشته به متد گرامر ترنزلیشن اشاره میشود، انگار دیگر وجود ندارد و منقرض شده است. این به علت ان است که در دنیای جدید سرگرمی و انگیزه ی کلاس های ارتباط کلامی جایگزین شود. اگر ویژگی های اصلی گرامر ترنزلیشن را آزمایش کنیم خواهیم دید که نه تنها از بین نرفته بلکه بسیاری از ویژگی های آن در تدریس زبان سالها متمرکز شده و هنوز هم معتبر است.
ویژگی های این متد
متد گرامر ترنزلیشن محدوده وسیعی از رویکردها را شامل میشود اما به طور کلی مطالعه زبان خارجی به عنوان نظمی ذهنی دیده میشود ، هدفی که ممکن است ادبیات را به شکل اصلی خود بخواند یا شکلی از پیشرفت ذهنی باشد. رویکرد ابتدایی آنالیز و مطالعه قوانین گرامری زبان است، به شکلی که تقریبا با شکل سنتی گرامر لاتین مطابقت دارد و سپس تمرین ساختار های گرامری دستکاری شده به وسیله ی ترجمه، هم به زبان مقصد و هم به زبان مادری.
این متد بر اساس نوشتار و متون است. یک رویکرد معمول اینست که قوانین یک بخش از گرامر را ارائه دهیم و استفاده اش را با قراردادن آن بخش در متن، نشان دهیم و استفاده از آن بخش گرامری را با نوشتن جملات تمرین کنیم و آنرا به زبان مادری ترجمه کنیم. این متن اغلب با یک لیست لغت همراه است که شامل بخش های لغوی جدید میشود که در متن استفاده شده به همراه ترجمه آنها به زبان مادری. استفاده ی دقیق از بخش های زبانی در این رویکرد مرکزیت دارد.
به طور کلی نحوه انتقال دستورالعمل ها به زبان مادری است که برای توضیح مشکلات مفهومی و بحث راجع به استفاده یک ساختار گرامری خاص به کار میرود. همه ی اینها به نظر کسل کننده می آیند اما این مسئله بحث انگیز است که متد گرامر ترنزلیشن طی سالها موفقیت چشم گیری داشته است. میلیون ها نفر به طور موفقیت آمیز زبانهای خارجی را با مهارت بالا و در بسیاری از موارد بدون هیج ارتباطی با کسانیکه به آن زبان صحبت میکنند ، یاد گرفته اند (مانند شوروی سابق) .
مزیت های متد گرامر ترنزلیشن
دانشجو های به خصوصی وجود دارند که به مطالب گرامری بسیار مثبت پاسخ میدهند در حالیکه این میتواند به آنها هم یک دسته اهداف واضح و هم یک معنی روشن از موفقیت بدهد. دیگر دانشجویان به امنیت زبان مادری و به فرصت ربط ساختارهای گرامری به معادل های زبان مادری نیاز دارند. بالاتر از همه این نوع رویکرد میتواند به دانشجویان یک اساس ابتدایی بر انچه که آنها مهارتهای ارتباطی شان را میسازند، بدهد.
البته به کار بردن همه ی آنها نیز میتواند برای بسیاری از دانشجویان خسته کننده باشد. برای مثال با نگاهی سریع انداختن به کتابهای زبان خارجی دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ طبیعت غیر ارتباطی استفاده از زبان به زودی روشن میشود. هرچند استفاده بیشتر از اصول رویکرد ارتباطی و ترکیب اینها با رویکرد سیستماتیک گرامر ترنزلیشن میتواند بهترین ترکیب برای بسیاری از دانشجویان باشد، از یک سو آنها فعالیت های ارتباطی انگیزه بخش دارند که به پیشرفت روانی در گفتار به آنها کمک میکند و از سوی دیگر آنها به تدریج یک پایه ی عمیق و دقیق در گرامر زبان بدست میاورند. این رویکرد ترکیب شده در بسیاری از کتابهای آموزش انگلیسی رایج منتشر شده و بین دیگر چیزها میگوید که متد گرامر ترنزلیشن از انقراض بسیار فاصله دارد و بسیار زنده است و با ورود به قرن بیست و یکم فراگیر شده است.
بدون دانش عمیق از پایه ی گرامری زبان میتوان اینگونه استدلال کرد که دانشجو به جز انتخابی از جملات ارتباطی که کاملا برای ارتباطات ابتدایی کافی هستند، چیزی ندارد اما، گرامر وقتیکه دانشجو نیاز به انجام وظیفه زبانی پیچیده دارد، مورد نیاز است.