رفتارگرایی

رفتارگرایی یک عقیده است که روی اصول محرک-پاسخ کار میکند. تمامی رفتارها با محرک بیرونی ایجاد میشوند (عامل شرطی). تمامی رفتارها میتوانند بدون احتیاج به در نظرگرفتن حالت ذهنی درونی یا خودآگاهی توضیح داده شوند.

مفاهیم کلیدی

رفتارگرایی یک عقیده است که فرض بر این دارد که دانشجو ضرورتا منفعل است و به محرک های محیطی پاسخ میدهد. این دانشجو با یک لوح سفید شروع میکند و رفتار از طریق تقویت مثبت یا منفی شکل میگیرد. هم تقویت مثبت و هم تقویت منفی این امکان را افزایش میدهد که رفتار قبلی دوباره اتفاق بیفتد. در مقایسه, تنبیه مثبت یا منفی احتمال این را کاهش میدهد که رفتار قبلی دوباره اتفاق بیفتد.تقویت مثبت کاربرد یک محرک مثبت را نشان میدهد و منفی عدم استفاده از محرک را نشان میدهد. بنابراین یادگیری به عنوان تغییری در رفتار دانشجو تعریف میشود. بسیاری از امور رفتاری توسط حیوانات صورت گرفته ( برای مثال سگ های پاولوف) و به انسانها تعمیم داده شده است.

 ایده ی رفتارگرایی ماقبل جهان بینی شناختی است، رفتارگرایی ساختارگرایی را رد میکند و گسترشی از مثبت گرایی منطقی است.

رفتارگرایی جدید

رفتارگرایی جدید که توسط بی اف اسکینر(BF Skinner) توسعه یافته است، یک مکتب به خصوص را توضیح میدهد، که در طی دوره رفتارگرایی پدیدار گشته است. این مکتب از دیگر مکاتب رفتار گرایی با تفاوت های اصلی در پذیرش ساختارهای واسطه ای ، نقش احساسات و غیره متمایز است.