نوآوری های مربوط به آموزش زبان در قرن نوزدهم:

دراواسط قرن نوزدهم عوامل متعددی روش دستور-ترجمه را زیر سوال بردند و در طرد کردن این روش موثر بودند. فرصت های رو به افزایش برای برقراری ارتباط بین اروپاییان، نیاز به مهارت کلامی و گفتاری را در زبان های خارجی ایجاد کرد.

در ابتدا این امر بازار کتاب های مکالمه و اصطلاحات روزمره  را که برای خودآموزی نگاشته شده بودند، گرم کرد، اما متخصصان آموزش زبان توجه خود را به شیوه ی تدریس زبان های مدرن در دبیرستان ها نیز معطوف کردند.

مکررا مشاهده می شد که نظام آموزش همگانی نمی تواند از پس مسئولیت های خویش بر آید. در آلمان، انگلستان، فرانسه، و نقاط دیگر اروپا، رویکردهای جدید آموزش زبان متوسط متخصصان آموزش زبان به صورت انفرادی ایجاد می شد، که هریک به روش خاصی آموزش زبان خارجی را اصلاح می کردند.

برخی از این افراد، از قبیل سی.مارسل(C.Marcel)، تی.پرندرگاست(T.Prendergast)، و اف.گوین(F.Gouin) نتوانستند به تاثیر ماندگاری در آموزش زبان دست یابند، اگرچه ایده های آنان از نظر تاریخی شایان توجه است.

سی.مارسل فرانسوی (۱۸۹۶-۱۷۹۳) زبان آموزی کودک را الگویی برای آموزش زبان می دانست، و بر اهمیت معنا در یادگیری تاکید می کرد. او چنین مطرح کرد که مهارت خواندن باید قبل از مهارت های زبانی دیگر تدریس شود، و کوشید تا آموزش زبان را در چهارچوب آموزش گسترده تری بگنجاند.

تی.پرندرگاست انگلیسی (۱۸۸۶-۱۸۰۶)یکی از اولین کسانی بود که مشاهداتش را در مورد کودکانی که نشانه های بافتی و موقعیتی را برای تفسیر به کار می بردند، و اینکه آنان عبارت های حفظ شده و “کلیشه ای” را در صحبت کردن به کار می بردند، ثبت و ضبط کرد. وی اولین “برنامه درسی ساختاری” را مطرح کرد، و بر این باور بود که باید اصلی ترین الگوهای ساختاری موجود در آن زبان را به زبان آموزان آموخت.

بدین ترتین او برای نخستین بار به طرح موضوعی پرداخت که در دهه های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ به کار گرفته شد. اف.گوین فرانسوی (۱۸۹۶-۱۸۳۱) شاید مشهورترین شخص در میان اصلاح گرایان اواسط قرن نوزدهم باشد. گوین بر مبنای مشاهداتش از کاربرد زبان توسط کودکان، رویکردی در آموزش زبان ایجاد کرد. وی بر این باور بود که یادگیری زبان از طریق کاربرد زبان برای انجام اموری که شامل یک رشته اعمال مرتب به هم باشد، تسهیل می گردد.

روش او از موقعیت ها و مضمون ها به عنوان شیوه هایی برای سازماندهی و ارائه زبان گفتاری بهره می برد- “مجموعه” معروف گوین که شامل یک سری از جملات مرتبط به فعالیت هایی از قبیل خرد کردن هیزم و باز کردن در است.

گوین مدارسی را برای تدریس بر اساس روش خود تدریس کرد، و البته تا مدتی نیز از این مدارس کاملا استقبال شد. در اولین درس زبان خارجی باید مجموعه های زیر فرا گرفته می شد:

I walk toward the door                         I walk.

I draw near to the door                        I draw near.

Idraw nearer to the door                     I draw nearer.

I get to the door                                     I get to.

I stop at the door                                  I stop.

I stretch out my arm                            I stretch out.

I take hold of the handle                    I take hold.

I turn  the handle                                  I turn.