ضمایر اشاره
ضمایر اشاره نشان می دهند که شیء، رویداد و یا جسم در ارتباط با سخنران است. آنها می توانند به پدیده های جسمانی و روحی نزدیک یا دور اشاره کنند. زمانی که در مورد یک رویداد صحبت می کنیم، اغلب ضمایر اشاره نزدیک برای حال حاضر استفاده می شود در صورتیکه ضمایر اشاره دور به گذشته اشاره می کنند.
|
Near the speaker (نزدیک گوینده) |
Far from the speaker (دور از گوینده) |
|
|---|---|---|
| Adverb (قید) | Here (اینجا) |
There (انجا) |
| Demonstrative with singular nouns & uncountable nouns (ضمایر اشاره با اسم های مفرد و اسم های غیر قابل شمارش) |
This (این – مفرد – نزدیک) |
That (ان – مفرد – دور) |
| Demonstrative with plural countable nouns (ضمایر اشاره با اسم های جمع و قابل شمارش) |
These (این ها – جمع – نزدیک) |
Those (ان ها – جمع – دور) |
کاربرد ضمایر اشاره
| Near the speaker | Far from the speaker |
|---|---|
| Is this John’s house? | Is that John’s house over there? |
| This is a nice surprise! | That must have been a nice surprise for you. |
| These apples are mine. | Those apples are yours. |
| What are you up to these days? | Those days are long gone. |
| This time I won’t be late. | We really surprised you that time. |
| This sugar is for my crepes. | You can use that sugar for your cake. |
جایگذاری جمله
ضمایر اشاره را می توان قبل از اسم و یا صفت قرار داد.
- This blue car needs to be washed next.
- Those people were here first.
- That metal rod should work.
- These oranges are delicious.
ضمایر اشاره می توانند قبل از یک عدد نیز بیایند، به شرطی که اسمی که به آن اشاره می شود از متن قابل تشخیص باشد.
- I’d like to try on that one.
- This one is broken.
- I’ll take these three.
- Those two are not as pretty as these two.
ضمایر اشاره قادر هستند خودشان به تنهایی نیز در جمله ظاهر شوند در صورتیکه از روی جمله قابل تشخیص باشند.
- I’ll never forget this.
- That has nothing to do with me.
- I didn’t ask for these.
- Those aren’t mine.
اگر علاقه مند به مطالعه بیشتر در مورد حالت های دیگر ضمیر ها هستید، اینجا کلیک کنید