چطور امید، نیت و قول را گزارش دهیم ؟
(HOPES, INTENTIONS, AND PROMISES)
زمانی که می خواهیم مباحث قول، نیت و یا امید را به صورت مستقیم یا غیر مستقیم نقل و قول کنیم، از دو ساختار زیر استفاده می کنیم:
reporting verb (فعل گزارشی) + that + would
reporting verb + to infinitive (با فعل to)
حالا چرا از “would” استفاده می کنیم؟ علت این است که امید به چیزیست که قرار است در آینده اتفاق بیافتد و یا نیت هدف کار کسی است که در آینده انجام می پذیرد. پس ما از would استفاده می کنیم که یک آینده انتزاعی برای آن به وجود بیاوریم. البته شما می توانید به جای این ساختار از یک مصدر با to هم استفاده کنید.
افعالی که در الگو های زیر استفاده شده عبارت اند از : hope, promise, threaten, guarantee, & swear
نکته : توجه داشه باشید که استفاده از ” that ” یک امر اختیاری است و معنی آن در جمله به صورت پنهانی وجود دارد؛ همانند آنچه که در مثال اول می بینید.
|
Direct speech نقل و قول مستقیم |
Indirect speech نقل و قول غیر مستقیم |
|---|---|
| “I’ll pay you the money tomorrow,” he said. | He promised to pay me the money the next day. OR He promised that he would pay me the money the next day. OR He promised he would pay me the money the next day. |
| “I’ll be back by lunchtime,” he said. | He promised to be back by lunchtime. OR He promised that he would be back by lunchtime. |
| “We should arrive in London before nightfall,” they said. | They hoped to arrive in London before nightfall. OR They hoped they would arrive in London before nightfall. |
| “Give me the keys to the safe or I’ll shoot you!” he shouted. | He threatened to shoot me if I didn’t give him the keys to the safe. OR He threatened that he would shoot me if I didn’t give him the keys to the safe. |
| “I will not tell anyone your secret” he said. | He swore that he would not tell anyone my secret. OR He swore not to tell anyone my secret. |
اگر علاقه مند به مطالعه بیشتر در مورد دیگر مطالب سخنرانی هستید، اینجا کلیک کنید