طبقه بندی استراتژی های Oxford

اکسفورد (Oxford) ( سال ۱۹۹۰ میلادی) در این فرآیند، یک قدم فراتر پیش رفت. مانند اوملی، که از تعریف ریگنی از استراتژی های یادگیری زبان به عنوان عملکردهایی که توسط دانشجو صورت میگیرد تا به فراگیری، حفظ ، بازیابی و استفاده از اطلاعات همچون یک پایه کمک کند، استفاده کرد ( آکسفورد، سال ۱۹۹۰ میلادی، صفحه ۸).

او با تلاش برای جبران مشکلات به وجود آمده، که دربسیاری از لیست های استراتژی، به نظر میرسید که روی استراتژی های شناختی و فراشناختی تاکید دارند، و اهمیت کمتری به استراتژی های اجتماعی و موثر میدهند، استراتژی های یادگیری را به شش گروه دسته بندی کرده است:

• استراتژی های حافظه – مربوط به این هستند که دانش آموزان چطور زبان را به یاد می آورند
• استراتژی های شناختی – مربوط به این هستند که دانش آموزان چطور درباره ی یادگیریشان تفکر میکنند
• استراتژی های جبران – که دانش آموزان را قادر میسازد تا دانش محدود خود را جبران کنند
• استراتژی های فراشناختی – مربوط به این هستند که چطور دانش آموزان یادگیری خودشان را مدیریت می کنند
• استراتژی های موثر –  مربوط به احساسات دانش آموزان می شود
• استراتژی های اجتماعی – که مربوط به یادگیری از طریق تقابل با دیگران می شود