برای اجازه دادن، ممنوع کردن، الزام داشتن یا الزام نداشتن کاری از Modals یعنی افعال ناقص استفاده می کنیم.
اجازه دادن
Can اغلب برای درخواست کردن و اجازه خواستن به کار می رود.
می توان از may و could هم استفاده کرد اما can پرکاربردتر است.
- Can I sit here?
- You can use my car if you like.
- Can I make a suggestion?
نهی از انجام کاری
can’t و mustn’t نشان دهنده ی نهی از انجام کاری هستند.
- You can’t park here, sir.
- You can wear jeans but you can’t wear trainers in that bar.
- You mustn’t speak when the teacher is speaking.
can’t به ما نشان می دهد که چیزی یا کاری بر خلاف قوانین است.
mustn’t معمولا از سمت شخصی استفاده می شود که انجام کاری را ملزوم یا غیر ملزوم می کند.
الزام انجام کاری
must و Have to هردو برای بیان ملزوم بودن کاری و تفاوت کمی در استفاده ی آن ها وجود دارد.
Have to نشان دهنده ی این است که التزام انجام کاری یا رعایت قانونی از سمت شخصی دیگر وارد می شود و گوینده نقشی در آن ندارد.
- Do you have to wear a uniform at your school?
- John can’t come because he has to work tomorrow.
- In Britain you have to buy a TV license every year.
Must نشان دهنده ای این است که التزام انجام کاری از خود شخص می آید و قانونی وجود ندارد.
- I must call my dad tonight.
- You must hand in your homework on Tuesday or your mark will be zero.
- You must come and visit us the next time you come to London.
الزام نداشتن انجام کاری
از Don’t have to برای اینکه نشان دهیم اجباری برای انجام کاری وجود ندارد استفاده می کنیم. می توانید کاری را انجام دهید اما ملزم به انجام آن نیستید.
- I must call my dad tonight.
- You must hand in your homework on Tuesday or your mark will be zero.
- You must come and visit us the next time you come to London.