آموزش ارتباطی زبان

روش شنیداری – گفتاری

۱- معنا در اولویت قرار دارد.

به ساخت و صورت بیش از معنا می پردازد.

۲- اگر از دیالوگ استفاده شود، این دیالوگ ها به نقش های ارتباطی میپردازند و معمولا حفظ نمی شوند.

نیازمند حفظ کردن دیالوگ هایی است که بر اساس ساخت زبان ساخته شده اند.

۳- بافتمندسازی CONTEXTUALIZATION – یک اصل اساسی است.

عناصر زبانی الزاما در بافت به کار نمی روند

۴- یادگیری زبان همانند یادگیری برقراری ارتباط است

یادگیری زبان فقط یادگیری ساخت های زبان ، آوا ها یا کلمات است .

۵- ارتباط مؤثر و کارآ مورد نظر

است.

تسلط زبانی یا ” یادگیری افراطی ” مد نظر است .

۶- تمرین می تواند وجود داشته باشد ولی

اصل نیست

تمرین (شفاهی) تکنیک اصل

می شود.

۷- تلفظ قابل فهم مدنظر است.

تلفظ مورد نظر همان تلفظ شبه فرد بومی است

۸- هر چیزی که به زبان آموز (بسته به سن،  از توضیحات مربوط به

علایق و غیره) کمک کند، می تواند مورد اجتناب می شود. استفاده قرار بگیرد.

از توضیحات مربوط به دستور زبان اجتناب می شود .

۹- سعی در برقراری ارتباط از همان شروع به فعالیت های (= تمرین های ارتباطی) بعد درس تشویق و ترغیب می شود.

به فعالیت های ( = تمرین های) ارتباطی بعدی از یک دوره طولانی مدت از تمرین های شفاهی و کتبی مشخص پرداخته می شود.

۱۰- کاربرد سنجیده و عاقلانه از زبان استفاده از زبان مادری زبان آموز در جایی که لازم است، اشکالی ندارد.

استفاده از زبان مادری زبان آموز فدغن و ممنوع است .

۱۱- ترجمه را در جایی که زبان آموز به

نیاز دارد و از آن بهره می جوید، می توان به کار گرفت.

ترجمه در مراحل اولیه ممنوع است.

۱۲- مهارت های خواندن و نوشتن را

می توان از همان روز اول شروع کرد،

البته اگر مورد نیاز و مطلوب باشد.

مهارت های خواندن و نوشتن تا تسلط

یافتن بر روی مهارت گفتار، عقب میافتد.

۱۳- نظام زبانی مقصد به بهترین وجهی از

طریق فرایند سعی بر برقراری ارتباط،

گرفته می شود.

نظام زبان زبانی مقصد از طریق تدریس صریح الگو های آن زبان یاد گرفته می شود.

۱۴ – دستیابی به توانش ارتباطی ، هدف مطلوب است ( یعنی توانایی بکاربردن نظام زبانی به صورت موثر و مناسب)

هدف دستیابی به توانش زبانی، هدف

مطلوب است

۱۵۔ گونه های زبان (= گویشهای مختلف

یک زبان) مفهومی اساسی در مطالب و روش شناسی تدریس محصوب میشود .

گونه های زبان (= گویش های مختلف یک زبان مورد تاکید قرار نمی گیرند بلکه

به صورت فرعی در نظر گرفته می شوند.

۱۶- توالی واحدهای درسی با در نظر گرفتن

محتوا، نقش، یا معانی مورد علاقه تعیین می شود.

توالی واحدهای درسی فقط و صرفا توسط

اصول پیچیدگی زبانی معین می شود.

۱۷-معلم به هر صورتی که باعث انگیزش

زبان آموز در راستای تمرین با زبان

باشد، به زبان آموز کمک می کند

معلم زبان آموز را کنترل می کند و از هر

کاری که ممکن است در تضاد با نظرية . این روش باشد، او را منع میکند.

۱۸ – غالبا خطا و آزمایش در آن دخیل است.

زبان، عادت است، پس باید جلوی خطاها را به هر صورتی گرفت.

۱۹- هدف اصلی، سلاست و روانی زبانی و تولید زبان مورد قبول است. صحت زبانی به صورت منفرد و انتزاعی مدنظر قرار نمی گیرد، بلکه در بافت معنا می یابد.

یک هدف اولیه همانا دقت و صحت زبانی

از لحاظ صحیح بودن دستوری است

۲۰- از زبان آموزان انتظار می رود که با

بقیه مردم، چه به صورت رودررو یا

دونفره و گروهی، و یا حتی

نوشتار تعامل برقرار کنند.

زبان آموزان انتظار می رود تا با آن نظام

زبانی تعامل برقرار کنند که در مطالب

از زبان آموزان انتظار میرود تا با آن نظام زبانب تعامل برقرار کنند که در مطلب درسی کنترل شده وجود دارد.

۲۱- معلم دقیقا نمی تواند بداند کدام زبان را

زبان آموزان به کار خواهند برد.

از معلم انتظار می رود تا زبانی را که

زبان آموزان باید به کار ببرند، مشخص

نماید.

۲۲- انگیزش ذاتی از علاقه به آنچه توسط

زبان منتقل می شود، حاصل می شود.

انگیزش ذاتی از علاقه به ساخت زبان حاصل میشود.