آموزش زبان توانش محور ـ مبحث پیشینه ـ قسمت اول
پیشینه اکثر روش ها و رویکردهای توصیف شده در این مبحث تأکید بر روی درون داد در آموزش زبان دارند. فرض بر این است که با بهتر کردن برنامه درسی، مطالب آموزشی، و فعالیت های آموزشی، و یا با تغییر نقش زبان آموزان و معلمین، یادگیری زبانی مؤثرتری رخ خواهد داد.
در مقایسه آموزش توانش محور (CBE)، یک نهضت آموزشی است که تأکید بر روی محصول ها یا برون دادهای یادگیری در بهبود برنامه های آموزش زبان دارد. “آموزش توانش محور عطف به آنچه از زبان آموزان انتظار می رود تا با زبان انجام دهند، دارد.
تأکید بر روی برون داد و نه بر روی درون داد در یادگیری، در دیدگاه توانش محور زبان تأکیدی محوری و اساسی است. آموزش توانش محور در دهه ۱۹۷۰ در ایالات متحده به منصه ظهور رسید و به آن نهضت آموزشی اشاره دارد که طرفدار تعریف اهداف آموزشی از لحاظ توصیف های دقیق قابل سنجش دانش، مهارتها، و رفتارهایی است که دانش آموزان در انتهای یک دوره درسی باید آنها را به دست آورند.
ویژگی های آموزش توانش محور توسط شنگ (۱۹۷۹) چنین توصیف شده است:
آموزش توانش محور نکات اشتراک زیادی با آن رویکردهایی در یادگیری دارد که تحت عناوین آموزش کنش محور، یادگیری تسلط زبانی و آموزش فردی شناخته می شوند. این گونه آموزش محصول محور است و سازگار با نیازهای متغیر دانش آموزان، معلمین و جامعه است… .
توانش از این لحاظ با دیگر اهداف زبان آموزان متفاوت است که توصیفگر توانایی دانش آموزان در اعمال مهارت های اصلی و فرعی در موقعیت هایی است که به طور روزمره مکررا با آن مواجه می شویم.
