آموزش زبان توانش محور ـ مبحث پیشینه ـ قسمت دوم

بنابراین، آموزش توانش برشالوده مجموعه ای از محصول ها استوار است که از تحلیل وظایفی که معمولا از دانش آموزان در موقعیت های واقعی خواسته می شود، نشأت گرفته است.

 آموزش زبان توانش محور(CBLT) به کارگیری اصول آموزش توانش محور در آموزش زبان است. چنین رویکردی در اواخر دهه ۱۹۷۰ به صورت گسترده اتخاذ شده بود، و به ویژه به عنوان برای طراحی برنامه های آموزش زبان که برای افراد بزرگسال بود و زبان آموزی مربوط حرفه آنان با باقی ماندن در جامعه مقصد می شد. این نوع آموزش اخیر در برخی از بخش های دنیا (برای مثال، در استرالیا در مقام رویکردی اصلی در طرح ریزی برنامه های زبانی دوباره پدیدار شده است.

مرکز زبان شناسی کاربردی برنامه های تحصیلی انگلیسی به عنوان زبان دوم را که بر پایه آموزش توانش محور است چنین تعریف می کند: مهمترین موفقیت و پیروزی در حیطه انگلیسی به عنوان زبان دوم (۱۹۸۳) در دهه ۱۹۹۰، آموزش زبان توانش محور به عنوان پیشرفته ترین رویکرد در حیطه انگلیسی به عنوان زبان دوم برای افراد بزرگسال توسط سیاستگزاران کشوری و همچنین صاحب نظران رتبه اول در برنامه ریزی درسی مورد قبول قرار گرفت (اورباخ، ۱۹۷۶) به طور معمول، چنین برنامه هایی براساس مورد زیر قرار داشتند:

یک طرح عملکردی از وظایف زبانی که باعث تسلط زبانی قابل ملاحظه به همراه مهارتهای خاص می شود که مورد نیاز افراد برای عملکرد مسلط در جامعه ای که زندگی می کنند، می باشد.

گروگنت و کراندال طرفداران آموزش زبان توانش محور این آموزش را عامل تغییری قدرتمند و مثبت می دانند:

رویکردهای توانش محور در تدریس و ارزشیابی به معلمین موقعیت هایی می دهد تا تدریس و برنامه های آموزشی خود را تقویت کرده و بهبود بخشند. نه تنها کیفیت ارزشیابی بهتر خواهد شد بلکه کیفیت تدر بیس و یادگیری زبان آموز به واسطه مشخص شدن مربح محصول های مورد انتظار و فیدبک مستمر که ارزشیابی توانش محور می تواند به دست دهد، بهتر خواهد شد.

این تأثیرات مفید در تمامی سطوح و تمامی انواع آموزش و تربیت . از مدرسه ابتدایی تا دانشگاه، و از رشته های ۱۹۹۴ تحصیلی تا تربیت حرفه ای – مشاهده شده است.

برای مطالعه قسمت ” اول” کلیک کنید

برای مطالعه قسمت بعدی ” آموزش زبان توانش محور رویکرد نظریه زبانی و نظریه یادگیری” کلیک کنید