آموزش زبان محتوا محور ـ مبحث نتیجه گیری
رویکردهای محتوا محور در آموزش زبان از دهه ۱۹۸۰ در محیط های مختلف و به صورت گسترده مورد استفاده قرار گرفته است. از اعمال اولیه آن در انگلیسی برای مقاصد خاص و انگلیسی برای مقاصد شغلی و برنامه های استغراقی گرفته تا کاربرد وسیع آن در برنامه های ۱۲-K برای یادگیرندگان انگلیسی به عنوان زبان دوم، در برنامه های زبان خارجی دانشگاهها، و رویکردها و روش ها در آموزش زبان در دوره های تجاری و حرفه ای در محیط های انگلیسی به عنوان زبان خارجی، طرفداران این نوع آموزش بر این ادعا هستند که این نوع رویکرد در مقایسه با رویکردهای دیگر تدریس زبان، به نتایج موفق تری دست می یابد. از آنجایی که این رویکرد، موقعیت های نامحدودی برای معلمین ایجاد می کند تا علایق و نیازهای زبان آموزان را با محتوای معنادار و جالب منطبق سازند، پس مزیت های عملی بسیاری برای معلمین و طراحان درس دارد. برینتون و دیگران (۱۹۸۹) چنین اظهار می دارند:
در یک رویکرد محتوا محور، فعالیت های کلاس درسی اختصاص به موضوع درسی دارد که تدریس می شود، و در راستای تحریک یادگیرندگان به تفکر و یادگیری از طریق زبان مقصد حرکت می کند. چنین رویکردی به طور طبیعی تمایل دارد تا به تدریس ادغامی هر چهار مهارت سنتی زبانی بپردازد. برای مثال، در این رویکرد، از مطالب خوانداری معتبر استفاده می شود که یادگیرندگان را مستلزم می سازد که نه تنها اطلاعات موجود در مطالب را بفهمند، بلکه آنها را تفسیر و ارزشیابی نیز نمایند.
این کار باعث ایجاد یک جلسه بحث و تبادل نظر می شود که در آن یادگیرندگان می توانند به طور شفاهی به مطالب خوانداری و سخنرانی ها پاسخ بدهند. این رویکرد بر این باور است که نوشتار آکادمیک پس از کسب مهارت های شنیداری، و خوانداری می آید و بنابراین زبان آموزان باید حقایق و ایده ها را از منابع گوناگون و برای آمادگی یافتن جهت نوشتن، باهم ترکیب نمایند. در این رویکرد، زبان آموزان در معرض مهارتهای یادگیری قرار میگیرند و انواع مختلفی از مهارت های زبانی را یاد می گیرند که در نتیجه آنان را برای انواع تکالیف آموزشی که بعدها با آن مواجه خواهند شد، آماده می سازد.
منتقدان مشاهده کردند که اکثر معلمین زبان چنان آموزش دیده اند تا زبان را به عنوان مهارت – و نه برای تدریس یک موضوع درسی – تدریس نمایند. بنابراین، معلمین زبان ممکن است نتوانند به اندازه کافی، موضوع درسی را که در آنها آموزش ندیده اند، تدریس کنند. برنامه های تدریس گروهی که شامل معلم زبان و معلم موضوع درسی است، به طور گسترده و متداول صورت نمی گیرد و ممکن است کارآیی هر دو را کاهش دهد. با وجود این، آموزش محتوا محور براساس یک مجموعه از اصول گسترده قرار دارد که می توان آنها را به صورت های گوناگونی اعمال کرد؛ و به عنوان شالوده ای برای انواع بسیار مختلفی از برنامه های موفق آموزش زبان، به صورت گسترده مورد استفاده قرار گرفته است، می توان انتظار داشت که آموزش محتوا محور را به منزله یکی از رویکردهای اصلی و پیشتاز برنامه تحصیلی در آموزش زبان مشاهده کرد.