رویکرد طبیعی ـ مبحث نتیجه گیری
رویکرد طبیعی به عرفی از روش های آموزش زبان تعلق دارد که بر شالودة مشاهدات و تفسیر اینکه چگونه زبان آموزان هم زباناول و هم زبان دوم را در محیطهای غذیر رسمی فرا می گیرند، استوار است. چنین روشهایی، سازماندهی صوری (دستوری) زبان را به عنوان نیازی برای تدریس رد می کنند.
این روش ها همان نظر نیومارک و رایبل را مدنظر دارند که:
به فرد بزرگسال به طرز مؤثری می توان با مطالبی که از لحاظ دستوری مرتب نشدهاند تدریس کرد و اینکه چنین رویکردی در واقع تنها فرایند یادگیری است که يقينا میدانیم که تسلط بر روی زبان را در یک سطح یک بومی زبان ایجاد خواهد کرد.
در رویکرد طبیعی تمرکز بر روی درک و برقراری ارتباط معنادار؛ همچنین ارائه انواع صحيح درون داد قابل فهم است که شرایط لازم و کافی را برای فراگیری موفق زبان خارجی و زبان دوم در کلاس درست محقق می کند.
این موضوع منتج به یک منطق جدید برای تلفيق و اتخاذ تکنیک هایی شده که از انواع گسترده ای از منابع موجود گرفته شده است. رویکرد طبیعی همانند آموزش ارتباطی زبان از لحاظ رویه تکاملی است و نه انقلابی، بزرگترین ادعای این رویکرد در باب ابتکاری بودن در تکنیک هایی که به کار می گیرد نیست، بلکه در استفاده از روشی است که بر فعالیته تمرینی معنادار و قابل فهم تأکید دارد و نه تولید گفته ها و جملاتی که از لحاظ دستوری کاملا صحيح هستند.
برای نگاهی به کل بخش های این مبحث کلیک کنید
