زبان کل گرا ـ مبحث: المان های درسی
اصول اصلی که در زیربنای طرح درسی آموزش زبان کل گرا وجود دارند،
عبارتند از: – استفاده از نوشته ها و آثار معتبر و نه ساختگی و مصنوعی، به ویژه متن ها و تمریناتی که برای مهارت های خوانداری فردی تدوین شده اند.
– تاکید بر روی رویدادهای (زبانی) واقعی و طبیعی و نه داستان های نوشته شده ویژه که به تجربة واقعی زبان آموز مرتبط نمی شوند.
– خواندن متن های واقعی که زبان آموزان علاقه زیادی به آنها دارند، به ویژه ادبیات.
ـ خواندن برای فهم مطلب و برای مقصودی واقعی به نوشتن برای مخاطب واقعی.
ـ و نه صرفا تمرین مهارت های نوشتاری.
ـ نوشتن به منزله فرایندی که به واسطه آن زبان آموزان معنا را کشف می کنند و می فهمند.
ـ استفاده از متن هایی که خود زبان آموز نوشته است و نه متن هایی که توسط دیگران و یا معلم نوشته شده است.
– تلفيق و ادغام خواندن، نوشتن، و مهارت های دیگر.
– یادگیری زبان آموز محور: زبان آموزان این امکان را دارند که آنچه را می خوانند یا می نویسند خودشان انتخاب کنند و اینها مطالبی است که نیرو و در دنیای اطراف را به آنان می دهد.
– خواندن و نوشتن به صورت گروهی با زبان آموزان دیگر.
– ترغیب و تشویق خطر پذیری و اکتشاف، و قبول خطاها به عنوان نشانه هایی از یادگیری و نه شکست زبان آموز.
معلم به منزله تسهیل کننده در نظر گرفته می شود و شریکی فعال در جامعه یادگیری است و نه صرفا متخصصی که دانش را به دیگران انتقال می دهد. معلم، زبان آموزان را تعلیم می دهد و موضوع درس را تدریس نمی کند و منتظر ایجاد لحظات قابل تدریس است و نه اینکه از یک طرح درسی یا کتاب که از قبل برنامه ریزی شده، تدریس نماید.
معلم محیطی را خلق می کند که حمایت کننده یادگیری جمعی و گروهی است. معلم مسئولیت مذاکره کردن درباره یک طرح کاری را با زبان آموزان به عهده دارد.
زبان آموز در واقع یک همکار است که با زبان آموزان دیگر، معلم، و مؤلفین کتب درسی تشریک مساعی می کند. همچنین، زبان آموزان ارزشیاب نیز هستند و یادگیری خود و دیگران را با کمک معلم ارزشیابی می کنند. زبان آموز، خودراهبر است، یعنی از تجارب یادگیری خودش به عنوان منابعی برای یادگیری استفاده می کند. همچنین، زبان آموزان انتخاب کنندگان مطالب و فعالیت های یادگیری هستند.
انتخاب در کلاس مبتنی بر زبان کل گرا حیاتی است چون بدون توانایی انتخاب فعالیت ها، مطالب و طرفین دخیل در محاوره، زبان آموزان نمی توانند از زبان برای مقاصد خودشان بهره بجویند. (ریگ، ۱۹۹۱)
آموزش زبان کل گرا به استفاده از مطالب واقعی و معتبر و نه کتب تجاری اصرار دارد. قطعه ای از ادبیات می تواند نمونه ای از مطالب جهان واقع باشد که نوشتن آن به خاطر تدریس نبوده، بلکه منتج از تمایل مؤلف به برقراری ارتباط با خواننده بوده است.
مطالب واقعی دیگر توسط زبان آموزان به شکل روزنامه، تابلو، اعلامیه، اطلاعیه، کتاب داستان و در مورد افراد بزرگسال، به شکل مطالب چاپی مربوط به حرفه آنان، به کلاس آورده می شود. زبان آموزان، همچنین مطالب خود را تولید می کنند. کلاس های مبتنی بر زبان کل گرا به جای استفاده از کتب درسی ویژه و کتب قرائت پایه ‘‘ که باید ابتیاع شوند، از مجموعه های ادبیات( چه تخیلی و چه غیر تخیلی) بهره می جوید.