یادگیری جمعی زبان مبحث طرح درسی ـ قسمت اول
اهداف چون یادگیری جمعی زبان رویکردی است که برای پروراندن تعاون و همکاری (و نه رقابت)، برای رشد مهارت های تفکر انتقادی، و برای رشد توان ارتباطی از طریق فعالیت های تعاملی که به صورت اجتماعی تهیه شده اند، طراحی شده است، پس می توان این موارد را به منزله اهداف کلی یادگیری جمعی زبان محسوب کرد. اهداف خاص تر از بافتی حاصل می شود که در آن بافت این رویکرد مورد استفاده قرار میگیرد.
برنامه درسی یادگیری جمعی زبان هیچ شکل خاصی از برنامه درسی را مدنظر ندارد، و دلیل نیز آن است که فعالیت های مختلفی را از گرایشات درسی مختلف می توان توسط یادگیری جمعی، تدریس کرد. بنابراین می بینیم که یادگیری جمعی زبان در کلاس های مختلف منجمله کلاس تدریس موضوع، کلاس زبان انگلیسی برای مقاصد خاص، تدریس چهار مهارت زبانی)، تدریس دستور زبان، تدریس تلفظ، و تلفظ واژگان به کار برده می شود. آنچه معرف یادگیری جمعی زبان است به کارگیری نظاممند و به دقت طراحی شده رویه های گروهی است که در تقابل با تدریس معلم محور قرار دارد.
انواع فعالیت های یادگیری و تدریسی جانسون و دیگران (۱۹۹۴) سه نوع از گروه های یادگیری جمعی را به شرح توصیف می کند:
ا- گروه های رسمی یادگیری جمعی. اینها از یک کلاس درس دو ساعته تا چند هفته کلاس دربر می گیرند. اینها یک تکلیف خاص را مدنظر دارند و زبان آموزان باید با هم کار کنند تا به اهداف یادگیری مشترکی دست یابند.
۲- گروه های غیر رسمی یادگیری جمعی. اینها گروه های موقتی هستند که زمان آنها از چند دقیقه تا یک کلاس درس دو ساعته طول می کشد و برای تمرکز دادن توجه زبان آموز یا برای تسهیل یادگیری در خلال تدریس مستقیم مورد استفاده قرار می گیرند.
۳- گروه های پایه جمعی. اینها طولانی مدت هستند و حداقل یکسال طول می کشند و شامل گروههای یادگیری ناهمگنی می باشند که افراد آنها ثابت هستند و هدف اصلی آن این است که اعضاء گروه از یکدیگر حمایت کنند، به یکدیگر مساعدت نمایند، یکدیگر را تشویق کنند، و کمکی را که مورد نیاز برای توفیق تحصیلی است به یکدیگر ارائه دهند. موفقیت یادگیری جمعی اساسا وابسته به ماهیت و ساماندهی کار گروهی است.
این موضوع نیازمند یک برنامه سازماندهی شده از یادگیری دقیق است که به نحوی طراحی شده که زبان آموزان با یکدیگر تعامل نمایند و انگیخته شوند تا یادگیری یکدیگر را افزایش دهند. اولسن و کاگان (۱۹۹۲) عناصر کلیدی زیر را در مورد یادگیری جمع بنیاد در یادگیری جمعی مطرح می کنند: – وابستگی متقابل مثبت – شکل گیری گروه . مسئولیت پذیری فردی – مهارت های اجتماعی – سازماندهی و ساختارها (مربوط به تمرین ها) وابستگی متقابل مشت زمانی رخ می دهد که اعضای گروه چنین احساس کنند که چیزی که باعث کمک به یک عضو می شود، باعث کمک به تمامی افراد گروه می شود، و چیزی که باعث ناراحتی یکی از افراد می شود، به تمامی گروه صدمه می زند. این وابستگی توسط ساختار کیف های یادگیری جمعی، و همچنین توسط به وجود آوردن روحیه ای از حمایت متقابل در درون گروه ایجاد می شود. برای مثال، یک گروه ممکن است محصول واحدی (مانند یک مقاله) را تولید نمایند و یا نمرات تمامی افراد یک گروه، به صورت معدل حساب شود.
شکل گیری گروه عامل مهمی در ایجاد وابستگی متقابل مثبت است. عوامل دخیل در ایجاد گروهها عبارتند از به تصمیم گیری در مورد تعداد افراد گروهها: این موضوع بستگی به سن زبان آموزان، محدودیت زمانی برای درس، و تکالیفی دارد که آنان باید انجام دهند. تعداد نفرات هر گروه معمولا ۲ تا ۴ نفر است.. ۔ تقسیم بندی زبان آموزان به گروههای مختلف: این گروهها می توانند به واسطه انتخاب معلم، به طور تصادفی؛ یا به واسطه انتخاب زبان آموزان تقسیم بندی شوند، اگرچه انتخاب توسط معلم حالت معمول است و اینگونه نیز توصیه می شود، چون می توان گروههای ناهمگنی بر اساس متغیرهایی از قبیل موفقیت تحصیلی در گذشته، نژاد، یا جنسیت ایجاد کرد.
– نقش زبان آموزان در گروهها: هر فرد نقشی ویژه برای ایفا کردن در گروه دارد، مانند ناظر صدای ناظر تغییر نقش، ضبط کننده، یا خلاصه کننده.
مسئولیت پذیری فردی هم به عملکرد گروهی و هم به عملکرد فرد بر می گردد و اینکار، برای مثال، با نمره دادن به هر فرد بر اساس سهمی که در پروژه تیمی دارد؛ و یا توسط انتخاب اتفاقی زبان آموز برای کار با تمام کلاس، با اعضای گروه، یا با گروه دیگر انجام می گیرد.
مهارت های اجتماعی تعیین کننده شیوه ای است که زبان آموزان با یکدیگر به منزله هم گروهی، تعامل می نمایند. معمولا برخی آموزش های آشکار در مهارت های اجتماع مرد نیاز است تا تعامل موفق حاصل شود.
سازماندهی و ساختارها عطف به شیوه های سازماندهی تعامل زبان آموز و شیوه های مخان دارد که زبان آموزان باید به آن صورت تعامل داشته باشند، برای مثال: مصاحبه سه مرحله ای با راند رابین (بعدها در این بخش مورد بحث قرار گرفته است).
توصیف های بی شماری از انواع فعالیت هایی که می توان با یادگیری جمعی زبان مورد استفاده قرار داد، وجود دارد. کولهو(۱۹۹۲) سه نوع عمده از تکالیف یادگیری جمعی و تمرکز یادگیری آنها را توصیف می کند که هر یک، انواع بسیار مختلفی دارد.
۱- تمرین گروه از درون داد معمول – رشد مهارت ها و تسلط یافتن بر حقایق
۔ تمامی زبان آموزان بر روی مطالب آموزشی یکسانی کار میکنند.
– تمرین به صورت ارائه مطالب به صورت معلم محور سنتی پی گرفته می شود و به همین علت نیز نقطه شروع خوبی برای معلمین و / یا زبان آموزان جدید در کار گروهی است.
ـ تکلیف این است که مطمئن شویم که هر فردی در گروه، جواب سؤال را می داند و می تواند توضیح دهد که چگونه به سؤال رسیده، یا مطلب را فهمیده است. چون زبان آموزان می خواهند که گروه آنها عملکرد خوبی داشته باشد، پس همدیگر را همراهی و سرپرستی می کنند تا مطمئن شوند که هر فردی در گروه می تواند به جای همه آنها جواب دهد و جوابی را که گروه باید بدهد، توضیح دهد.
وقتی معلم سؤال یا تکلیف را می پرسد، هرکسی در گروه را ممکن است برای پاسخ دادن مورد خطاب قرار بدهد.
ـ این تکنیک برای مرور و آزمون های تمرینی مفید است. افراد گروه همگی تمرین را باهم انجام می دهند، ولی در نهایت هر فردی از گروه به صورت فردی آزمون یا تکالیف را انجام می دهد. . این تکنیک در موقعیت هایی مؤثر است که ترکیب افراد گروه ثابت نیست (برای مثال در برنامه های کلاسی افراد بزرگسال). زبان آموزان باید هر روز یک گروه جدید را تشکیل بدهند.
