اسم های قابل شمارش: اسم هایی هستند که می توان آن ها را شمرد. آن ها حالت مفرد و حالت جمع دارند و می توانند با اعداد استفاده شوند. مثال هایی از این اسم ها: car, house, bike, eye, butterfly هستند. 

اسم های غیر قابل شمارش: اسم هایی هستند که نمی توان آن ها را شمرد. مثال هایی از این اسم ها: 

موادی مانند: جامدات (چوب، کاغذ و …)، مایعات‌ (شیر، روغن و …)، گازها (اکسیژن، هوا و …)، ایده های انتزاعی (شادی، زمان و …) 

اسم های ترکیبی: وقتی دو یا سه کلمه به هم می پیوندند تا اسمی را به وجود آورند، به آن اسم ترکیبی گفته می شود. اسم های ترکیبی می توانند به صورت یک کلمه ی مستقل (haircut)، کلمه هایی که با خط ربط به هم می پیوندند (son-in-law) یا جدا از هم دیده شوند (bus stop). مثال هایی از این کلمه: toothbrush, rainfall, credit card, etc می باشند.

اسم جمع: اسم جمع به کلمه ای گفته می شود که به جمعیتی اشاره دارد اما در دستور زبان مفرد است. مانند: team, crew, herd

اسم واقعی: این ها اسم هایی هستند که به طور فیزیکی وجود دارند و توسط یکی از حواس پنجگانه حس می شوند. (دیده می شوند، شنیده می شوند، بوییده می شوند، لمس شده و یا توسط حس چشایی چشیده می شوند.) مانند: dog, tree, apple, water, sock, ball. 

اسم انتزاعی: این ها اسم هایی هستند که وجود خارجی ندارند و واقعی نیستند، به ایده ها، احساسات و مفهوم ها اشاره دارند که شما توسط حواس پنجگانه نمی توانید درک کنید. خیلی از اسم های انتزاعی غیر قابل شمارش هستند. مانند: freedom, speed, time, love, bravery.