روش شنیداری ـ گفتاری

گزارش کلمن در سال ۱۹۲۹ رویکردی خوانداری محور را در آموزش زبان خارجی برای استفاده در مدارس و کالج های امریکا توصیه کرد این موضوع باعث تأکید گذاشتن بر تدریس درک متون شد. معلمین از روی کتبی که حاوی گزیده های کوتاه خوانداری به زبان خارجی بود و قبل از آن فهرست هایی از واژگان ارائه شده بود، درس می دادند. هدف، خواندن بی صدا و سریع بود، ولی در عمل معلمین مجبور می شدند که به بحث درباره محتوای آن متن برگزیده در زبان انگلیسی بپردازند. افرادی که در ایالات متحده در تدریس انگلیسی به عنوان یک زبان دوم در خلال دو جنگ جهانی دخیل بودند، یا از رویکرد روش مستقیم تعدیل شده استفاده کردند، با رویکردی خوانداری محور انتخاب نمودند، و یا رویکردی شفاهی – خوانداری را اختیار کردند (داریان ، ۱۹۷۲).

برخلاف رویکردی که توسط زبان شناسان کاربردی بریتانیا در خلال همین دوره ایجاد شده بود، تلاش کمی برای نظاممند کردن محتوای زبانی صورت می گرفت. الگوهای جمله ای و دستور زبان بنا به میل مؤلفین کتب درسی، ارائه میشد. هیچ استانداردسازی واژگانی یا دستوری در این کتب وجود نداشت. همچنین اتفاق نظری نیز در مورد اینکه کدام نکات دستوری، کدام الگوهای جمله ای، و کدام واژگان برای زبان آموزان مقاطع ابتدایی، متوسطه، و پیشرفته باید لحاظ می شد، موجود نبود.

ولی ورود ایالات متحده به جنگ جهانی دوم، تأثیری شگرف بر روی آموزش زبان در امریکا داشت. برای تجهیز کردن دولت ایالات متحده با پرسنلی که به زبان های المانی) فرانسوی، ایتالیایی، چینی، ژاپنی، مالزیایی، و زبان های دیگر تسلط کامل داشتند، و افرادی که می توانستند به عنوان مترجمان شفاهی، دستیاران رمزگشایی، و مترجمان کتبی کار کنند، ضرورت یافت تا یک برنامه آموزش زبانی ویژه ایجاد شود. 

روش شنیداری ـ گفتاری ـ مبحث پیشینه

روش شنیداری ـ گفتاری ـ مبحث رویکرد

روش شنیداری ـ گفتاری ـ مبحث طرح درسی

روش شنیداری ـ گفتاری ـ مبحث زوال “روش شنیداری ـ گفتاری”

روش شنیداری ـ گفتاری ـ مبحث رویه

روش شنیداری ـ گفتاری ـ مبحث نتیجه گیری