هوش های چندگانه
هوش های چندگانه (MI) اشاره به فلسفه زبان آموز محوری دارد که هوش انسانی را دارای ابعاد چندگانه ای می داند که باید در آموزش آنها را شناخت و بسط داد. هوشبهر یا آزمون های هوش سنتی براساس آزمونی به نام استانفورد بینه قرار دارند که براساس این ایده شکل گرفت که هوش یک استعداد واحد، غیر متغیر و ذاتی است.
با وجود این، آزمون های سنتی هوشبهر (که هنوز هم هوش اکثر کودکان دبستانی با آن سنجیده می شود) به طرز فزایندی و به واسطه جنبش هوشهای چندگانه به چالش خوانده شده است. هوش های چندگانه براساس کار هوارد گاردنر از دانشگاه تحصیلات تکمیلی آموزش و پرورش هاروارد قرار دارد (گاردنر، ۱۹۹۳). گاردنر چنین می گوید که آزمون های سنتی هوشبهر فقط منطق و زبان را می سنجد، ولی مغز دارای انواع هوش های دیگری است که به همان نسبت مهم هستند.
گاردنر چنین استدلال می کند که تمامی انسانها دارای این هوش ها هستند، ولی از لحاظ قدرت و ترکیب این هوش ها با هم متفاوتند. او بر این باور است که تمامی این هوش ها را می توان به واسطه تمرین و آموزش تقویت کرد.
بنابراین، هوش های چندگانه متعلق به گروهی از دیدگاههای آموزشی است که تأکید بر تفاوت های بین زبان آموزان دارد و همچنین توجه خود را معطوف به شناخت تفاوت های زبان آموزان در تدریس می کند. در اینجا، زبان آموزان دارای سبک های یادگیری شخصی، سلایق، یا هوش هایی هستند.
هوش های چندگانه ـ رویکرد: نظریه زبانی و یادگیری زبان
هوش های چندگانه ـ المان های درسی
هوش های چندگانه ـ المان های درسی قسمت دوم
