هوش های چندگانه ـ مبحث نتیجه گیری
هوش های چندگانه رویکردی با محبوبیت روزافزون برای مشخص کردن شیوه هایی است که در آنها زبان آموزان افرادی منحصر به فرد هستند و اینکه تدریسی را تدوین کرد که بتواند پاسخگوی این منحصر به فرد بودن باشد. هوش های چندگانه یکی از مجموعه دیدگاه های این چنینی است که به تفاوت های زبان آموزان می پردازد و در توصیه های آموزشی و تدوین های طرح درسی نیز این موضوع را به شدت به کار می گیرد.
نوشته ها و ادبیات مربوط به هوش های چندگانه منبعی غنی برای کارهای کلاس درسی (بدون توجه به دیدگاه نظری معلم) است و می تواند به معلمین کمک کند تا درباره تدریس خود در کلاس ها به صورتی منحصر به فرد و خلاق عمل کنند.
برخی از معلمین ممکن است فرض های مربوط به شناسایی و پاسخ دهی به روش مختلف را که در آن زبان آموزان از هم متفاوت محسوب می شوند، در کلاس درس خود غیر واقع گرایانه بدانند، و یا در تناقض با انتظارات زبان آموزانشان و مسئولان آموزشی باشد.
با وجود این، مدارس و همچنین برنامه های زبان آموزی وجود دارند که براساس دیدگاه هوش های چندگانه بازسازی و سازماندهی مجدد شده اند. ارزیابی موفقیت این کارهای ابتکاری مستلزم سنجش کامل تر ادعاهای هوشهای چندگانه در حوزه آموزش و در تدریس زبان دوم خواهد بود.
