یادگیری جمعی زبان مبحث طرح درسی ـ قسمت دوم
۲- جورچین: درون داد مختلف ولی از قبل تعیین شده – ارزشیابی و ترکیب حقایق و ایده ها
ـ هر فرد در گروه اطلاعات مختلفی دریافت میکند.
ـ زبان آموزان در گروههای اصلی (گروههای تخصصی)، گروهبندی می شوند که شامل افرادی هستند که باید مطالب یکسانی را یاد بگیرند و آماده برای تدریس آن شوند.
– زبان آموزان دوباره به صورت گروه های معمول (گروههای جورچین)، گروهبندی می شوند
تا اطلاعات خودشان را با یکدیگر سهیم شوند.
ـ زبان آموزان با بحث اطلاعات را ترکیب می کنند.
ـ هر زبان آموزی بخشی از پروژه گروه را انجام میدهد، یا آزمون را می گذراند تا ترکیب تمامی اطلاعات ارائه شده توسط همه افراد گروه را نشان دهد.
ـ این روش سازماندهی نیازمند فعالیتهای تشکیل گروه برای گروه های معمول و گروههای اصلی است و مستلزم دخالت درازمدت در کار گروهی، و حفظ روشهای ارائه مطلب است.
– این روش در کلاس چندسطحی بسیار مفید است، چون هم گروهبندی همگن و هم ناهمگن را بر حسب مهارت زبان انگلیسی ممکن می سازد.
– فعالیت های خلاء اطلاعاتی در آموزش زبان همان فعالیت های جورچین به صورت کار دو نفره است. این دو نفر داده هایی به صورت متن، جدول، نمودار و غیره) دارند که برخی اطلاعات مفقوده را طی تعامل با نفر دیگر باید پر کنند.
٣- پروژه های جمعی: موضوعات منابع انتخاب شده توسط زبان آموزان – یادگیری اکتشافی
ـ موضوعات برای هر گروه می تواند مختلف باشد.
– زبان آموزان موضوعات فرعی برای هر فرد در گروه را تعیین می کنند.
ـ گروه نظارت کار کلاس را به صورت یک کل هماهنگ میکند.
– زبان آموزان به اطلاعات به واسطه استفاده از منابع (از قبيل مرجع کتابخانه، مصاحبه، رسانه های بصری) دست می یابند.
ـ زبان آموزان اطلاعات خود را برای ارائه مطلب (به صورت شفاهی و یا کتبی) باهم ترکیب می کنند. هر فرد در گروه نقشی در ارائه مطلب ایفا می نماید.
ـ هر گروه مطلب خود را به کل کلاس ارائه می دهد.
– این روش تاکید بیشتری بر فردی سازی و علایق زبان آموزان دارد. تکلیف هر زبان آموز فقط منحصر به اوست.
– زبان آموزان نیازمند داشتن تجربه های قبلی زیادی در مورد کار گروهی سازماندهی شده
هستند، تا این موارد را بتوان به صورت مؤثر انجام دهد.
اولسن وکاگان (۱۹۹۲) نمونه هایی از فعالیت های یادگیری جمعی زبان را به شرح زیر توصیف می کنند:
مصاحبه سه مرحله ای:
(۱) زبان آموزان به صورت دونفره گروهبندی می شوند، سپس یکی مصاحبه کننده و دیگری مصاحبه شونده میشود.
(۲) زبان آموزان نقش های خود را باهم عوض می کنند.
(۳) هر زبان آموزی آنچه را در خلال دو مصاحبه یاد گرفته به عضو دیگر گروه منتقل میکند.
میزگرد:
برای هر گروه یک کاغذ و یک خودکار در نظر گرفته می شود.
(۱) یک زبان آموز مطلب خود را می نویسد.
(۲) خودکار و کاغذ را به زبان آموز سمت چپی خود می دهد.
(۳) هر زبان آموزی به نوبه خود مطلب را می نویسد. اگر این کار به صورت شفاهی صورت بگیرد، این را راند رابین می نامند.
فکر کردن به در میان گذاشتن – دونفره:
(۱) معلم سؤالی را (معمولا سؤالی که در مورد پاسخ آن توافق جمعی کمی وجود دارد) مطرح می کند.
(۲) زبان آموزان در مورد پاسخ فکر می کنند.
(۳) زبان آموزان در مورد جواب های خود با نفر دوم در گروه بحث می کنند.
(۴) زبان آموزان پاسخ نفر دوم را با کلاس در میان می گذارند.
حل کردن . در میان گذاشتن – دونفره:
(۱) معلم سؤالی را (سؤالی که در مورد جواب آن اتفاق نظر کم یا زیادی وجود دارد که با استراتژی های مختلفی می توان آن را پاسخ داد) مطرح می کند..
(۲) زبان آموزان به طور انفرادی برای یافتن جواب کار میکنند.
(۳) زبان آموزان به صورت مصاحبه با راند رابین توضیح می دهند که چگونه مسئله را حل کرده اند
افراد شماره گذاری شده:
(۱) زبان آموزان را در گروه با شماره مشخص می کنند.
(۲) معلم سؤالی را (معمولا سؤالی که اتفاق نظر در مورد جواب آن زیاد است مطرح می کند.
(۳) زبان آموزان سرهای خود را نزدیک هم می آورند و به صورت شفاهی مطمئن می شوند که هر فردی پاسخ را می داند و می تواند آن را توضیح دهد.
(۴) معلم شماره ای را می گوید. زبان آموزانی که با آن شماره مشخص شده اند، دستشان را بلند می کنند (همانند کلاس درس متعارف و سنتی).
نقش زبان آموز
نقش اصلی زبان آموز همانا عضوی از گروه بودن است که باید به صورت دسته جمعی بر روی تکالیف با بقیه اعضای گروه کار کند. زبان آموزان باید مهارت های کار گروهی را یاد بگیرند. همچنین زبان آموزان مسئول یادگیری خودشان هستند. به زبان آموزان یاد داده می شود که چگونه یادگیری خود را برنامه ریزی نمایند، بر آن نظارت داشته باشند، و آن را ارزیابی کنند. این ترکیبی از مهارت های یادگیری است که تا آخر عمر با آنان می ماند. بنابراین، یادگیری چیزی است که نیازمند دخیل بودن مستقیم و فعال، و مشارکت زبان آموز است. گروهبندی دونفره، صورت متعارف گروهبندی ‘یادگیری جمعی زبان است و بیشترین زمان را در مورد اینکه هر دو زبان آموز در تکالیف یادگیری دخیلند، در بر میگیرد. تکالیف دونفره که در آن زبان آموزان نقش های خود را باهم عوض می کنند شامل نقش معلم خصوصی، ممتحن یادداشت بردار، و مطرح کننده اطلاعات است.
نقش معلم
نقش معلم در یادگیری جمعی زبان به طرز قابل توجهی از نقش معلم در کلاس سنتی معلم محور، متفاوت است. معلم باید محیط یادگیری خوب و سازماندهی شده ای را در کلاس درس ایجاد کند. همچنین باید اهداف را مشخص نماید؛ تکالیف طرح ریزی و سازماندهی را مهیا نماید؛ آرایش فیزیکی کلاس درس را انجام دهد؛ زبان آموزان را به گروه ها تقسیم کند و نقش آنان را مشخص کند؛ و مطالب و زمان مورد نیاز را معین سازد (جانسون و دیگران، ۱۹۹۴). یک نقش مهم برای معلم، همان تسهیل کننده یادگیری است. معلم در نقش خود به عنوان تسهیل کننده، باید در کلاس قدم بزند و نیازهای زبان آموزان و گروه ها را برطرف سازد:
در این زمان معلم در واقع این کارها را انجام می دهد: او با زبان آموزان تعامل میکند، به آنها تدریس می کند، توجه آنها را دوباره جلب می کند، سؤال می پرسد، مطلب را روشن می سازد، از زبان آموزان حمایت می کند، مطالب را بسط می دهد، زبان آموزان را مورد تفقد قرار می دهد، و بر مطالب تأکید می ورزد. تسهیل کنندگان فیدبک میدهند، با پرسیدن سؤال گروه را دوباره راهنمایی می کنند، گروه را ترغیب می کنند که مسئله های خود را حل کنند، فعالیت را باز می کنند، تفکر را ترغیب می کنند تعارض ها را برطرف می سازند، فعالیت زبان آموزان را تحت نظر دارند، و منابع را معرفی می کنند. (هارن ۱۹۹۲)
معلم در یادگیری جمعی زبان، کمتر از کلاس هایی که معلم محور هستند، صحبت می کنند. آنان سؤالات کلی می پرسند تا تفکر زبان آموزان را به چالش بطلبند. آنان زبان آموزان را برای انجام تکالیفی آماده میکنند که باید انجام دهند. آنان به زبان آموزان در راستای یادگیری تکلیف کمک می کنند، و دستورات و فرمان های کمتری می دهند تا کنترل انضباطی کمتری را به زبان آموزان تحمیل کنند (هارل، ۱۹۹۲). معلم همچنین می تواند وظیفه سازماندهی مجدد درسها را به گونه ای به عهده داشته باشد که زبان آموزان بتوانند به صورت جمعی بر روی تکالیف کار کنند.
این کار از نظر جانسون و دیگران (۱۹۹۴) نیازمند مراحل زیر است:
۱- درس ها، برنامه درسی و منابع خود را داشته باشید و آنها را به صورت جمعی و گروهی سازماندهی کنید.
۲- درس های یادگیری جمعی خود را با نیازها، شرایط، برنامه های درسی، موضوع درس، و زبان آموزان خود هماهنگ کنید.
۳- مشکلاتی را که برخی از زبان آموزان ممکن است با کار کردن جمعی داشته باشند، تشخیص دهید، و برای افزایش تأثیر یادگیری گروهی، دخالت داشته باشید.
نقش مطالب آموزشی
مطالب آموزشی نقش مهمی در ایجاد موقعیت هایی برای زبان آموزان در راستای کار دسته جمعی و گروهی ایفا می کنند. مطالب یکسانی را که در انواع درسهای دیگر به کار می روند، می توان به کار برد، ولی تغییر در اینکه چگونه مطالب به کار برده شوند، الزامی است. برای مثال، اگر زبان آموزان به صورت گروهی کار میکنند، هر گروه، باید یک مجموعه مطالب را داشته باشند (یا می شود هر گروه مجموعه های مختلفی از مطالب داشته باشند). یا ممکن است هر فرد در گروه نیازمند یک کپی از متن برای خواندن و ارجاع به آن باشد. مطالب را می توان خصوص یادگیری جمعی زبان طراحی کرد (مانند جورچین ها و فعالیت های خلاء اطلاعاتی صورت تجاری در بازار فروخته می شوند که در واقع تعدیلی هستند از مطالب موجود و یا برگرفته از رشته ها و حوزه های دیگر.
برای مطالعه “قسمت اول کلیک” کنید
برای مطالعه قسمت بعدی “یادگیری جمعی زبان مبحث رویه” کلیک کنید
برای نگاهی جامع به کل بخش و قسمت ها این مبحث کلیک کتید