Author: Danial Kachooeiyan

مانند تمام جملات شرطی، ترتیب عبارتها ثابت نیست. شاید وقتی که ترتیب عبارتها را عوض میکنید، لازم باشد که ضمایر را بازچینی کرده و نشان گذاری را تنظیم کنید، اما معنا یکسان است.

آینده استمراری به اقدام یا رویدادی ناتمام اشاره می کند که زمانی پس از زمان حال در جریان خواهد بود. آینده استمراری برای موارد کاملا متفاوتی مورد استفاده قرار می گیرد.

آینده استمراری همچنین می تواند در جهت  طرح ریزی برنامه های خودمان در آینده مورد استفاده قرار بگیرد.

در یک جمله شرطی نوع دو، زمان عبارت شرطی گذشته ساده است، و زمان عبارت اصلی حال شرطی یا حال استمراری شرطی است.

جملات شرطی نوع اول به شرایطی ممکن و نتایج احتمالی آن اشاره دارد. این جملات بر اساس حقایق هستند، و برای ساخت جملاتی درباره جهان واقعی و موقعیتهای خاص به کار میروند. معمولا از این جمله‌ها برای اخطار دادن استفاده میکنیم. در جملات شرطی نوع اول، زمان حال یا آینده بوده و موقعیت واقعی است.

صفت فاعلی بسیاری از افعال دارای شکل پایه + ing است. به صورتهای مختلفی استفاده میشود.

صفت فاعلی به عنوان بخشی از شکل استمراری یک فعل…

اسم مصدر دقیقا به شکل وجه وصفی معلوم است، اما خوب است که تفاوت این دو را بدانیم. اسم مصدر همیشه کارایی اسم را دارد (با اینکه شبیه به فعل است). برخی کارایی‌های اسم مصدر در این صفحه معرفی شده‌اند. در صفحه‌ای دیگر، افعالی که همراه با اسم مصدر می‌آیند را گفته‌ایم.

کاربرد های زمان آینده ساده

آینده ساده به زمانی پس از زمان حال اشاره می کند، و حقایق یا اطمینان را بیان می کند. در این مورد هیچ “نگرشی” وجود ندارد.

زمان آینده کامل به یک عمل کامل شده در آینده اشاره میکند. وقتی ما از این زمان استفاده میکنیم، در واقع داریم خودمان را در آینده تصور میکنیم و به عملی نگاه میندازیم که در آینده تکمیل میشود و اغلب با بیان زمان به کار برده میشود.

گذشته کامل استمراری شبیه به حال کامل استمراری است اما به زمانی در گذشته اشاره میکند که زودتر انجام شده است و مثل زمان حال کامل استمراری ما بیشتر به فرآیند عمل اهمیت میدهیم.