متد های اموزش زبان

روش دستور-ترجمه را در حقیقت در ابتدا در ایالات متحده تحت عنوان روش پروسی(Prussian Method)،می شناختند.(کتابی توسط یک معلم آثار کلاسیک آمریکایی به نام بی.سیرس در سال ۱۸۴۵ تحت عنوان روش سیسرویی یا روش پروسی آموزش عناصر زبان لاتین منتشر شد {کلی،۱۹۶۹}).

ویژگی های اصلی روش دستور-ترجمه عبارت بودند از:

این فصل با مرور مختصرتاریخچه ی روش های آموزش زبان،زمینه ای را برای بحث در مورد روش های رایج به وجود می آورد و مطالبی را مدنظر دارد که ما در تحلیل این روش ها به آنها عطف خواهیم کرد.

ما از این دورنمای تاریخی خواهیم دید که مسائلی که به وجود آورنده ی نوآوری ها در روش جدید بودند درواقع همایی بودند که همواره محور بحث چگونگی تدریس زبان های خارجی بوده اند.

رفتارگرایی یک عقیده است که روی اصول محرک- پاسخ کار میکند. تمامی رفتارها با محرک بیرونی ایجاد میشوند (عامل شرطی). تمامی رفتارها میتوانند بدون احتیاج به در نظرگرفتن حالت ذهنی درونی یا خودآگاهی توضیح داده شوند.

رویکرد ساخت گرا (Constructivism ) اساسا نظریه ای بر مبنای مشاهده و مطالعه علمی میباشد که راجع به این است که افراد چگونه مطالب را می آموزند. این رویکرد میگوید که افراد درک و دانششان از جهان را از طریق تجربه چیزها و و واکنش بر آن تجربه ها میسازند. وقتی ما با چیز جدیدی روبه رو میشویم باید آنرا با ایده ها و تجربه های قبلی مان تطبیق دهیم

دانش دنیای روانشناسی انسانها و دیگر گونه های مربوط بسیار عقب تر از سیستم ذهنی- مغزی است.

این فعالیت درباب یادگیری شناختی میتواند نسبتا به مربیان نربوط باشد.

برای اینکه یک معلم خوب باشید باید استراتژی های تدریس خوب و شیوه ی تدریس خوب داشته باشید. این استراتژی ها و شیوه های تدریس چاشنی های مختلفی دارند. برعکس، شیوه ها و استراتژی های یادگیری مختلفی وجود دارند. با درک این مسئله که چطور یک دانش آموز میتواند مفاد درسی یک دوره را یاد بگیرد ، یک معلم میتواند نتایج بهتری را بگیرد.

در بحبوحه ی رویکرد ارتباطی در یادگیری زبان در دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ در بعضی از جاها متد گرامر ترنزلیشن به اصطلاح متدی از مد افتاده شده بود. دلایل زیادی برای این اتفاق وجود داشت اما اساسا این احساس به وجود آمد که خود ترجمه بیشتر تمرینی آکادمیک به حساب میاید تا اینکه تمرینی باشد که به دانشجویان کمک کند تا از زبان استفاده کنند

با بلوای جنگ جهانی دوم ، نیروی های نظامی به این نیاز داشتند که از لحاظ گفتاری به زبان متحدان و دشمنانشان تا جایی که ممکن است سریعتر مهارت یابند.

متد آدیو لینگوال در ابتدا متد ارتش نامیده میشد و اولین متدی بود که براساس نظریه زبانی و روانشناسی رفتاری بود.