استراتژی های یادگیری زبان

اهداف یک روش، چه به صورت فرایند و چه به صورت محصول تعریف شده باشد، از طریق فرایند آموزشی، از طریق تعامل مستقیم با معلم، زبان آموز، و مطالب آموزش در کلاس درس، حاصل می شود. تفاوت این روش ها در سطح رویکرد، خود را به صورت انتخاب انواع مختلف فعالیت های یادگیری و تدریسی در کلاس درس نشان می دهد. آن فعالیت های تدریسی که تاکید

برای اینکه رویکردی به روش منتهی شود، لازم است یک طرح درسی برای نظام آموزش بنا نهاده شود، طرح درسی از تحلیل روش است که در آن این موارد را مدنظر داریم: (الف)اهداف یک روش کدام ها هستند؛ (ب)محتوایی زبانی چگونه گزینش شده

متخصصان آموزش زبان از جمله مارسل(c. arsel)، رندرگاست(T. prendergast)، و گوین(F. Gouin ) فعالیت های بسیاری را برای ایجاد رویکردهای جایگزین در آموزش زبان انجام دادند، ولی نظرات آنها حمایت و توجه افراد زیادی را جلب نکرد. با وجود این، در دهه ۱۸۸۰ زبان شناسان کاربردگرا از قبیل هنری سوییت(Henry sweet) در انگلستان، ویلهلم ویتور(Wilhelm Vietor) در آلمان، و پاول پاسی(Paul Passy) در فرانسه با ارائه ی رهبریت عقلایی 

اگرچه نظریه های خاص مربوط به ماهیت زبان می تواند شالوده ای برای یک روش تدریسی خاص عرضه کند ، ولی روش های دیگر عمدتاً از یک نظریه ی یادگیری زبان نشات می گیرند. یک نظریه ی یادگیری که زیر بنای یک رویکرد یا روش است به دو سوال اسخ می دهد

مهم ترین دلیل تغییرات در آموزش زبان خارجی و تکنیک های کلاس درسی و رویه های مورد استفاده در آموزش زبان، نمایانگر واکنش ها به انواع موارد و شرایط تاریخی بوده است. برای سالیان متمادی، اصل راهنما همان عرف و سنت بود. “روش دستور- ترجمه” منعکس کننده ی ی دیدگاهی عالمانه از زبان و مطالعه ی زبان است. در زمان هایی، واقعیات موجود

به عنوان نقطه شروع برای تحقیقمان ما بازی های زبانی را در نظر میگیریم برای مثال متون زیبا شناسی مثل شعر ها ، آهنگ ها یا آهنگ های مهدکودک که در موقعیت های بازی ارائه میشوند ( ای بلک و جی بلک ، ۲۰۰۶) . بازی های زبانی بسیار ساختاریافته و از لحاظ ساختاری تکراری هستند. اغلب ویژگی آنها اینست که یک بخش از آهنگ را بارها و بارها با تغییر فاعل یا مفعول ارائه میدهند

گفته میشود که تشخیص جنسیت تقریبا غیرممکن است مگر اینکه اسم ها سرنخ های صدایی یا معنایی قابل اعتماد و مرتبط ایجاد کنند. هرچند، دانش آموزان ممکن است از سرنخ های معنایی همچون مقاله های معین بهره ببرند تا نوع اسم های بدون علامت را حدس بزنند. در شعرها و آهنگ های کودکان این سرنخ های معنایی به شکلی بسیار ساختار یافته ارائه میشوند.

دراواسط قرن نوزدهم عوامل متعددی روش دستور-ترجمه را زیر سوال بردند و در طرد کردن این روش موثر بودند. فرصت های رو به افزایش برای برقراری ارتباط بین اروپاییان، نیاز به مهارت کلامی و گفتاری را در زبان های خارجی ایجاد کرد.

در ابتدا این امر بازار کتاب های مکالمه و اصطلاحات روزمره  را که برای خودآموزی نگاشته شده بودند، گرم کرد، اما متخصصان آموزش زبان توجه خود را به شیوه ی تدریس زبان های مدرن…

روش دستور-ترجمه را در حقیقت در ابتدا در ایالات متحده تحت عنوان روش پروسی(Prussian Method)،می شناختند.(کتابی توسط یک معلم آثار کلاسیک آمریکایی به نام بی.سیرس در سال ۱۸۴۵ تحت عنوان روش سیسرویی یا روش پروسی آموزش عناصر زبان لاتین منتشر شد {کلی،۱۹۶۹}).

ویژگی های اصلی روش دستور-ترجمه عبارت بودند از:

 استقلال دانشجو

دررابطه با این توجه مدرن، در گلچین سازی، مربیان به همکاری خود دانشجویان در یادگیری و تدریس بسیار علاقه نشان دادند. این آگاهی کم کم برای مدتی رشد کرد که هر نوع یادگیری یک فرآیند فعال است (ریورز (Rivers)، سال ۱۹۸۳ میلادی، صفحه ۱۳۴) و این ایده که دانشجویان زبان اشخاصی هستند که میتوانند مسئولیت یادگیری خود را به عهده بگیرند و با استفاده از استراتژی های یادگیری که توسط مربیانی چون آکسفورد …