زبان شناسی

آواشناسی شاخه ای از زبان شناسی است که به بررسی صداها در یک زبان می پردازد.  این سیستم صداها را با استفاده از نمادهای الفبای آوایی بین المللی (IPA) تعریف می کند.

این جدول حروف بی صدای زبان انگلیسی و نماد آن ها را در الفبای آوایی بین المللی به شما نشان می دهد. کلمه های داخل پرانتز، حالت نوشتاری آواشناسی این کلمات هستند.

این جدول حروف صدادار زبان انگلیسی را به همراه نمادهای الفبای آوایی بین المللی و نمادهای استاندارد آن ها نشان می دهد

بسیاری از کلمه های زبان انگلیسی برگرفته از اسم های خاصی از اساطیر باستان هستند. یونانی ها و رومی ها اساطیر خوش آب و رنگ و جالب توجهی داشتند که افسانه های آنان بازتابی از خشونت و شور و حرارت زندگی در زمانی بوده که بیماری ها و نیروهای طبیعی مخرب بر زندگی انسان ها سلطه داشتند

یشه های زبان در غباری از زمان گم شده اند. باستان شناسان همیشه در حال کشف نمونه هایی از زیورآلات باستانی، ابزار جنگی و اثرات هنری هستند اما کسی نمی داند چرا و چگونه انسان ها شروع به صحبت کرده اند.

گوین(C. Gouin) در زمره ی یکی از نخستین اصلاح گرایان قرن نوزدهم قرار داشت که سعی داشتند روشی براساس مشاهده ی یادگیری زبان در کودکان به وجود آوردند. توجه اصلاح گرایان دیگر در اواخر قرن نوزدهم نیز به اصول طبیعی یادگیری زبان معطوف شد، و به همین دلیل بری اوقات از آنان به عنوان طرفداران روش “طبیعی” یاد می شود. در حقیقت، در زمان های مختلف در سرتاسر تاریخچه ی آموزش زبان، تلاش هایی در راستای

با  پیروی از الگوی آنتونی ، رویکرد عطف به نظریه های مربوط به ماهیت زبان و یادگیری زبان دارد که به منزله ی منبعی از عملکرد در آموزش زبان به کار می رود. ما در جای خود به بررسی جنبه های زبانی و روان شناختی رویکرد خواهیم پرداخت.