اسم مصدر معمولا پس از افعالی کاملا متفاوت استفاده میشود. مهمترین‌ این افعال در جدول نشان داده شده است. بعد از این افعال به جای اسم مصدر میتواند اسم به کار رود.

شکل ساختاری این زمان با اضافه کردن “have” و “has” به عنوان فعل کمکی به صفت مفعولی یا شکل سوم فعل (Past participle) ساخته می شود:

افعال ناقص یا مدال (Modal):

به افعال زیر در انگلیسی افعال Modal، که در زبان فارسی از آن ها به عنوان افعال ناقص یاد می شود، می گویند:

Can                                        Could

May                                       Might

Shall                                      Should

Will                                        Would

Must

Ought to

Used to

Need

Had better

Dare

چه ویژگی باعث شه است این افعال از دیگر افعال جدا شوند؟

نخستین ویژگی منحصر بفرد این افعال این است که بر خلاف دیگر افعال مصدر ندارند؛ به عبارت دیگر، قالب هایی نظیر to can , to must و… در انگلیسی وجود ندارند.

این ویژگی خود به ویژگی های دیگری می انجامد و مهمترین آن ها  این که: از آنجاییکه افعال مدال (modal) مصدر ندارند، هرگز نمی توانند بعنوان فعل دوم، سوم، چهارم و… به جمله اضافه شوند؛ به عبارت دیگر، فقط  می توانند بعنوان فعل اول جمله بکار گرفته شوند.

حال ممکن است این سوال در ذهن شما پیش بیاید که اگر بخواهید مثلا مفهوم “توانستن” را به جمله اضافه کنید مانند مثال زیر:

برای اینکه اصلا to can  در انگلیسی وجود ندارد که شما بتوانید آنرا به عنوان فعل دوم بکار برید. در حالت هایی نظیر این، از جانشین فعل modal استفاده می کنیم.

از آنجاییکه جانشین “To be able” ، “Can”  می باشد، معادل درست جمله بالا چنین خواهد بود :

I want to be able to do that.

ویزگی دیگر افعال مدال اینست که هرگز نمی توانند تنها فعل جمله باشند، بلکه همراه فعل دیگری بکار می روند و مفاهیمی نظیر توانستن، امکان و قصد، اجازه و نظایر اینها را به مفهوم آن فعل می افزایند. مثلا می گوییم:

I can do that.

مفهوم ” توانستن” را به فعل ” انجام دادن” اضافه کرده ایم.

یا وقتی می گوییم:

He may not come.

مفهوم “امکان” را به فعل ” آمدن” اضافه کرده ایم.

ویژگی سوم افعال modal  اینست که آن ها مانند افعال دیگر، برای سوالی شدن یا منفی شدن نیازی به کمک افعال کمکی ندارند وخود قادرند سوالی و منفی شوند:

Can i go?                 (میتوانم بروم؟)

You may not go.     (شما اجازه ندارید بروید)

Can’t you wait a moment?   (نمی توانید یک لحظه صبر کنید؟)

ویژگی دیگر افعال مدال این است که تمامی صیغه های صرفی آن ها  هم شکل است و در هیچ صیغه ای تغییر نمی کند:

Now, let’s listen to a spy story in order to get more familiar with the modal verb “must” .

حال به یک داستان جاسوسی گوش می کنیم تا با فعل ناقص “must” بیشتر آشنا شویم:

اگر علاقه مند به مطالعه بیشتر در مورد حالت های دیگر فعل هستید، اینجا کلیک کنید

زمانهای شرطی برای تفکر درباره چیزی که میتوانست اتفاق بیافتد، چیزی که شاید اتفاق میافتاد و چیزی که میخواهیم اتفاق بیافتد به کار میرود.

حال استمراری برای صحبت در مورد برنامه‌ی رویدادها، در زمانی بعد از حال، استفاده میشود. این امکان هست که بیشتر از یک نفر از رویداد خبردار است و آمادگی‌هایی هم برای آن انجام شده.

در انگلیسی نوشتاری میتوانیم از این الگو برای اشاره به التزام یا ایجاب انجام کاری، در زمانی بعد از حال، استفاده کنیم. در معنا با must متشابه است، اما این امکان هست که چیزی برای ما برنامه ریزی شده باشد. معمولا در انگلیسی گفتاری کاربرد ندارد.

حال ساده برای ساختن جملاتی به کار میرود که درباره زمانی بعد از حال هستند، زمانی که جملات بر اساس حقایق حال هستند، و زمانی که این حقایق مانند جدول زمانبندی، برنامه و یا تقویم ثابت هستند.