که شامل آوانویسی گفته های شفاهی در یک زبان، و سپس مشخص کردن نظامها واجی، تکواز شناختی (ستاک، پیشوند، پسوند و غیره)، و نحوی (عبارت، بند، انواع جمله) موجود در شالوده دستور آن زبان، می شد. زبان به منزله نظامی از عناصر که به صورت ساختی باهم مرتبط شده اند تا معنا را رمزگذاری نمایند، محسوب شد که آن عناصر، متشکل از واج ها، تکواژها، کلمات، ساخت ها، و انواع جمله بودند.
Continue reading →
No comments yet