یادگیری زبان

هرکسی که بچه داشته یا اینکه یک بچه را بشناسد میداند که کودکان زبان را به سرعت چشمگیری یاد میگیرند. در واقع، این مسئله برای یک محقق زبان شناس چشم گیر به نظر میرسد

گرامر تبدیلی، همچنین گرامر سازنده- تبدیلی سیستمی از تحلیل زبانی است که ارتباط بین عناصر مختلف یک جمله و بین جملات احتمالی یک زبان و فرآیند استفاده یا قوانین ( به بعضی از آنها تبدیل میگویند) را تشخیص میدهد تا این روابط را بیان کند

رویکرد ساخت گرا (Constructivism ) اساسا نظریه ای بر مبنای مشاهده و مطالعه علمی میباشد که راجع به این است که افراد چگونه مطالب را می آموزند. این رویکرد میگوید که افراد درک و دانششان از جهان را از طریق تجربه چیزها و و واکنش بر آن تجربه ها میسازند. وقتی ما با چیز جدیدی روبه رو میشویم باید آنرا با ایده ها و تجربه های قبلی مان تطبیق دهیم

دانش دنیای روانشناسی انسانها و دیگر گونه های مربوط بسیار عقب تر از سیستم ذهنی- مغزی است.

این فعالیت درباب یادگیری شناختی میتواند نسبتا به مربیان نربوط باشد.

برای اینکه یک معلم خوب باشید باید استراتژی های تدریس خوب و شیوه ی تدریس خوب داشته باشید. این استراتژی ها و شیوه های تدریس چاشنی های مختلفی دارند. برعکس، شیوه ها و استراتژی های یادگیری مختلفی وجود دارند. با درک این مسئله که چطور یک دانش آموز میتواند مفاد درسی یک دوره را یاد بگیرد ، یک معلم میتواند نتایج بهتری را بگیرد.

با بلوای جنگ جهانی دوم ، نیروی های نظامی به این نیاز داشتند که از لحاظ گفتاری به زبان متحدان و دشمنانشان تا جایی که ممکن است سریعتر مهارت یابند.

متد آدیو لینگوال در ابتدا متد ارتش نامیده میشد و اولین متدی بود که براساس نظریه زبانی و روانشناسی رفتاری بود.

ارتباط تبادل اطلاعات بین فرستنده و گیرنده است. قبلا اینطور بود که شما تنها باید در مورد ارتباط چشم در چشم یا روی کاغذ ، نگران می بودید. تکنولوژی این قضیه را کاملا تغییر داده است. در نظر گرفتن این برای افراد مهم است که از هر جنبه ای چطور اطلاعات را دریافت و بازگو میکنند. اینجا همانجایی است که استراتژی های ارتباطی به زمین بازی وارد میشوند. استراتژی های ارتباطی طرح هایی برای چگونگی تبادل این اطلاعات خواهند بود.

آنچه که بسیاری از مردم به عنوان کاری پیشرو در زمینه ی استراتژی های یادگیری زبان در نظر دارند در اواسط قرن هفدهم توسط محققانی همچون رابین (سال ۱۹۷۵ میلادی) و استرن (سال ۱۹۷۵ میلادی) صورت گرفت.

هرچند که تقریبا یک چهارم آن قرن ( قرن ۱۷) تا آن زمان گذشته بود ، زمینه فن یادگیری زبان در ادامه به جایی میرسد که اتفاق نظری توسط عموم مردم( اوملی ات ال ، سال ۱۹۸۵ ، صفحه ۲۲)  در مورد آن وجود ندارد و خود مفهوم استراتژی های یادگیری زبان مبهم باقی میماند ( الیس، سال ۱۹۹۴ میلادی، صفحه۵۲۹ ).