دراواسط قرن نوزدهم عوامل متعددی روش دستور-ترجمه را زیر سوال بردند و در طرد کردن این روش موثر بودند. فرصت های رو به افزایش برای برقراری ارتباط بین اروپاییان، نیاز به مهارت کلامی و گفتاری را در زبان های خارجی ایجاد کرد.

در ابتدا این امر بازار کتاب های مکالمه و اصطلاحات روزمره  را که برای خودآموزی نگاشته شده بودند، گرم کرد، اما متخصصان آموزش زبان توجه خود را به شیوه ی تدریس زبان های مدرن…

Continue reading →

روش دستور-ترجمه را در حقیقت در ابتدا در ایالات متحده تحت عنوان روش پروسی(Prussian Method)،می شناختند.(کتابی توسط یک معلم آثار کلاسیک آمریکایی به نام بی.سیرس در سال ۱۸۴۵ تحت عنوان روش سیسرویی یا روش پروسی آموزش عناصر زبان لاتین منتشر شد {کلی،۱۹۶۹}).

ویژگی های اصلی روش دستور-ترجمه عبارت بودند از:

Continue reading →

این فصل با مرور مختصرتاریخچه ی روش های آموزش زبان،زمینه ای را برای بحث در مورد روش های رایج به وجود می آورد و مطالبی را مدنظر دارد که ما در تحلیل این روش ها به آنها عطف خواهیم کرد.

ما از این دورنمای تاریخی خواهیم دید که مسائلی که به وجود آورنده ی نوآوری ها در روش جدید بودند درواقع همایی بودند که همواره محور بحث چگونگی تدریس زبان های خارجی بوده اند.

Continue reading →

رویکرد ساخت گرا (Constructivism ) اساسا نظریه ای بر مبنای مشاهده و مطالعه علمی میباشد که راجع به این است که افراد چگونه مطالب را می آموزند. این رویکرد میگوید که افراد درک و دانششان از جهان را از طریق تجربه چیزها و و واکنش بر آن تجربه ها میسازند. وقتی ما با چیز جدیدی روبه رو میشویم باید آنرا با ایده ها و تجربه های قبلی مان تطبیق دهیم

Continue reading →