ضمیر ها

ضمایر مفعولی جایگزین اسم هایی می شوند که به صورت مستقیم یا غیر مستقیم مفعول جمله هستند. به عبارتی ساده تر، هر موقع که ضمیر در جایگاه مفعول باشد، از ضمایر مفعولی استفاده می کنیم. به عنوان مثال; “کتاب رو بده به من”; در این جمله “من” ضمیر مفعولی و فعل “دادن” است. 

کمیت سنج‌های مدرج اجازه میدهند تا کمیت یک عنصر را با کمیت دیگری، بدون تخصیص کمیت دقیق برای هرکدام از عناصر، مقایسه کنیم. کمیت سنج‌های مدرج قبل از اسامی می‌آیند. اسامی قابل شمارش و اسامی غیرقابل شمارش کمیت سنج‌های متفاوتی نیاز دارند. گاهی اوقات که اسم از متن دریافت میشود، میشود آن اسم را حذف کرد.

هنگامی که enough قبل از اسم قرار گیرد، میتواند به عنوان کمیت سنج استفاده شود، تا کمیت مورد نیاز یا لازم را نشان دهد. میتواند هم در جملات تصدیقی و هم در جملات منفی به کار رود.

Some و any میتوانند با اسامی قابل شمارش و غیرقابل شمارش، برای توصیف کمیت غیرقابل اندازه گیری یا نامحدود به کار روند.

معمولا Pre-determiner ها قبل از یک حرف نکره + صفت + اسم می‌آیند، تا نظری را درباره اسم موردنظر بیان کنند. Such و What برای بیان شگفت زدگی یا دیگر احساسات به کار میروند.

ضمایر اشاره، اسم هایی هستند که در کنار اسم قرار می گیرند تا ما به کمک آنها بتوانیم به آنچه می خواهیم اشاره کنیم. با مطالعه صفحات این بخش می توانید از این صفات اشاره به راحتی و درستی استفاده کنید.