رویکرد واژگانی

در سرتاسر این کتاب مشاهده کردیم که نقطه محوری در یک رویکرد با روش در آموزش زبان، همان دیدگاهی است که به ماهیت زبان مربوط می شود، و این خود باعث و به ماهیت زبان مربوط می شود و این خود باعث شکل گرفتن اهداف آموزشی، نوع برنامه درسی اتخاذ شده، و نحوه تأكید در تدریس کلاس درسی می شود. رویکرد واژگانی در آموزش زبان اشاره به رویکردی دارد که از این باور حاصل می شود که عنصر اصلی در یادگیری زبان و ارتباط، دستور زبان، نقش ها، مفاهیم، یا واحدهای دیگر طراحی و تدریس نیست؛ بلکه واژگان – یعنی کلمه و ترکیب کلمه – است.

رویکردهای واژگانی در آموزش زبان نمایانگر باوری است که در آن واژگان نقش محوری در ساخت زبان، یادگیری زبان دوم، و کاربرد زبان دارد. در ضمن محوریت به واحدهای چند کلمه ای واژگانی با بخش ها داده می شود که به منزله یک عنصر واحد یاد گرفته و به کار برده می شوند. همچنین نظرية زبان شناختی نقش محوری تری برای واژگان در توصیف زبانی در نظر میگیرد.

زبان شناسی گشتاری زایشی – که قبلا نحو را کانون اصلی در نظر میگرفت – اکنون توجه بیشتری به واژگان و چگونگی قالب بندی، رمزبندی، و سامان یابی این واژگان می نماید. چامسکی که پدر مطالعات معاصر در نحو است، اخیر، دیدگاه واژگان موضوع اساسی است را در نظریه کمینه گرای زبان شناختی اتخاذ کرده است.

رویکرد واژگانی ـ مبحث پیشینه 

رویکرد واژگانی ـ مبحث المان های درسی

رویکرد واژگانی ـ مبحث: رویکرد: نظریه زبانی و نظریه یادگیری

رویکرد واژگانی ـ مبحث: رویه

رویکرد واژگانی ـ مبحث: نتیجه گیری

شأن و منزلت واژگان در آموزش زبان به واسطه پیشرفت در نظریه واژگانی و زبانی؛ به واسطه کار در حیطه تحلیل پیکرۀ زبانی؛ و به واسطه شناختن نقش واحدهای چند کلمه ای در یادگیری زبان و ارتباط، به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است. با وجود این، واژگان هنوز هم فقط یک مؤلفه از توانش ارتباطی است.