یادگیری جمعی زبان

استفاده از گروه های مباحثه، کار گروهی، و کار دونفره غالبا در آموزش زبان و در رشته های دیگر مورد عنایت و حمایت قرار گرفته است. معمولا از چنین گروه هایی برای ایجاد تغییر در سرعت عادی کلاس درس و برای افزایش مشارکت زبان آموزان در درس ها استفاده می شود. با وجود این، چنین فعالیت هایی الزاما جمعی و گروهی نیست. در یادگیری جمعی فعالیت های گروهی حالت اصلی یادگیری هستند و بخشی از یک نظام و نظریه جامع برای استفاده از کار گروهی در تدریس محسوب می شوند.

جانسون و دیگران (۱۹۹۴) مثال زیر را از اینکه چگونه درس یادگیری گروهی – وقتی که زبان آموزان نیازمند نگارش مقاله، گزارش، شعر، یا داستان هستند و یا می خواهند چیزی را که خوانده اند مرور نمایند . باید ارائه شود، مطرح می کنند. یک ترتیب نگارش و ویرایش گروه دونفره مورد استفاده قرار میگیرد. گروههای دونفره تصدیق می کنند که نگارش هر فرد در گروه بر طبق معیارهایی است که توسط معلم مشخص شده است. سپس هر یک از آنان بر اساس کیفیت نگارشی نمره می گیرند.

۲- جورچین: درون داد مختلف ولی از قبل تعیین شده – ارزشیابی و ترکیب حقایق و ایده ها

ـ هر فرد در گروه اطلاعات مختلفی دریافت میکند.

ـ زبان آموزان در گروههای اصلی (گروههای تخصصی)، گروهبندی می شوند که شامل افرادی هستند که باید مطالب یکسانی را یاد بگیرند و آماده برای تدریس آن شوند.

– زبان آموزان دوباره به صورت گروه های معمول (گروههای جورچین)، گروهبندی می شوند

اهداف چون یادگیری جمعی زبان رویکردی است که برای پروراندن تعاون و همکاری (و نه رقابت)، برای رشد مهارت های تفکر انتقادی، و برای رشد توان ارتباطی از طریق فعالیت های تعاملی که به صورت اجتماعی تهیه شده اند، طراحی شده است، پس می توان این موارد را به منزله اهداف کلی یادگیری جمعی زبان محسوب کرد. اهداف خاص تر از بافتی حاصل می شود که در آن بافت این رویکرد مورد استفاده قرار میگیرد.

نظریه زبانی ما دیدگاهی تعاملی‘‘ از ساماندهی زبانی را در فصل دو مطرح کردیم. یادگیری جمعی زبان بر پایه برخی از فرض های اصلی ماهیت تعاملی اجمعی زبان و یادگیری زبان استوار شده و به طرق گوناگونی بر این فرضها تکیه می کند.

فرض اول

منعکس کننده عنوان کتابی درباره زبان کودک به نام (زاده شده برای صحبت کردن ویکس ، ۱۹۷۹) است.